W 1938 r. Armia Włoska potrzebowała działa przeciwlotniczego silniejszego niż armaty 75/46, które byłoby w stanie zagrozić bombowcom latającym na pułapie powyżej 10.000 stóp. W tym samym czasie, firma Ansaldo projektowała działa 90mm dla Marynarki Wojennej i dlatego w kwietniu 1939 roku Armia zleciła Ansaldo opracowanie wersji lądowej tej konstrukcji.
Zostały zamówione dwie baterie przedseryjnych dział plot (po 4 sztuki). Pierwsze działa zostały odebrane o poddane próbom w styczniu 1940r. w Nettuno. Pozytywne wyniki doprowadziły do produkcji dział 90mm, zarówno w wersji morskiej (90/50), jak i lądowej (90/53).Pomimo tego podziału Marynarka Wojenna używała dział 90/53 w formacjach MILMART przeznaczonych do obrony wybrzeża i obiektów portowych, a część dział 90/50 była wykorzystywana przez Armię po zawieszeniu broni.
Produkcja w Ansaldo na dzień 31.12.1940 r. wyniosła 41 dział 90/53 mod.39 (plus dwie baterie przedseryjne). Również firma OTO brała udział w produkcji tej broni - 30 sztuk wyprodukowano w grudniu 1942 r.
Pod koniec 1942 r. zostało dostarczone 12 dział 90/53 mod.41C ruchomych platformach.
Zadecydowano także, że działa 90/53 będą montowanena platformach ciężkich samochodów ciężarowych Lancia 3ro oraz Breda 51 Coloniale. Tego typu konstrukcje miały być użyte dla zapewnienia ochrony plot dywizji pancernych.
Prototyp autocannone Lancia był testowany w lutym 1941 roku i w tym samym roku rozpoczęła się produkcja seryjna. W zakładach Ansaldo w Genui wyprodukowano 30 szt. autocannoni Lancia oraz 10 autocannoni Breda, a także 299 dział 90/53 mod.41P.
W kwietniu 1942 r. było 30 armat 90/53 i 50 autocannoni 90/53 w Armii oraz 240 armat 90/53 w terytorialnej obronie powietrznej.
Do końca 1942 roku zakłady Ansaldo (Genua i Pozzuoli) wyprodukowały 104 szt. armat 90/53 holowanych, 517 szt. pozycyjnych i 129 autocannoni. W ciągu pierwszych 6 miesięcy 1943 roku planowano wyprodukowanie dalszych 216 dział.
Działo 90/53 miało nie tylko przeznaczenie plot, ale było także niezwykle skuteczną bronią ppanc., osiągami przewyższając niemieckie działa 88mm. Opracowano kilka wersji samobieżnych:
Semovente da 90/53 M41 (wykorzystywane na Sycylii), autocannone Breda 501, autocannone SPA41, a także półgąsienicową Breda 61. W skróconej wersji (90/42) działo trafiło na uzbrojenie projektowanego czołgu ciężkiego P43.
Pozycyjne 90/53 i część holowanych były wykorzystywane głównie do obrony powietrznej i nadmorskiej półwyspu włoskiego, a autocannoni walczyły w Afryce Północnej, na Sycylii i na południu Francji. Autocannoni Lancia 3ro były wykorzystywane głównie w Libii i Tunezji.
Gruppo IV ° autocannoni (dwie baterie – razem 8 sztuk 90/53 oraz dwie baterie dz.plot 20mm) został przydzielony do 133 ° Reggimento Artiglieria DPanc „Littorio” w październiku 1941 r. Dwie pozostałe grupy zostały utworzone dla potrzeb DPanc „Centauro” i „Ariete”. W maju 1942 r. grupy te otrzymały nowe numery:w „Ariete” DI ° Gruppo, w „ Centauro” DII ° i DIII° w „Littorio”. W sumie było więc 24 autocannoni 90/53 w Afryce Północnej.
Kilka dział 90/53 z 135 ° Reggimento Artiglieria użyła Dywizja Pancerna „Ariete II” przeciwko Niemcom podczas obrony Rzymu.
W czasie okupacji niemieckiej w zakładach Ansaldo wyprodukowano 145 pozycyjnych dział 90/53 miejsc i 68 holowanych. W grudniu 1944 roku wojska niemieckie miały 315 sztuk 9.0cm Flak-41 (i) wszystkich wersji.
Informacje pochodzą ze strony: http://www.italie1935-45.com/RE/photoscopes/photoscopecannone90-53.html
2 komentarze:
niezła notka :)
btw. kupiłeś ten set od Italki ? :)
Nawet oba - właśnie czekają na cieniowanie i podstawki - mam nadzieję, że niedługo wstawię jakieś fotki :)
Prześlij komentarz