11.25.2009

Armata plot 75/46 - rys historyczny - Włochy(ww2)

Pod koniec 1920 r. Armia Włoska chciała przyjąć na uzbrojenie działa przeciwlotnicze, które mogłyby zastąpić przestarzałe armaty 75/27CK. Po nieudanych próbach prototypu Ansaldo 75/50 i częściowo DSSTAM OTO 75/45, Armia postanowiła przetestować broń producentów zagranicznych , w tym działa Bofors 80/50 mod.29 produkcji szwedzkiej. Ich konstrukcja zainspirowała inżynierów Ansaldo, którzy opracowali armatę 75/46. Dziesięć pierwszych egzemplarzy prototypowych zostało przetestowanych w Genui w 1932 roku. Pierwsze zamówienie z 1933 roku opiewało na liczbę 100 armat. Do października1939 roku dostarczono pierwsze 92 armaty 75/46 oraz zamówiono kolejne 240 szt. Pomiędzy 1941 a 1942 rokiem wyprodukowano 232 armat 75/46. Ostatnie zamówienie opiewało na 472 działa, które miały być dostarczone pod koniec 1943 roku, co nigdy nie zostało zrealizowane ze względu na brak surowca. Innym problemem było to, że produkcja urządzeń celowniczych i opon została zatrzymana w lipcu 1941 roku.

Chrzest bojowy dział 75/46 broń miał miejsce w Hiszpanii, gdzie wysłano grupę artylerii plot liczącą 8 armat. Działa 75/46 byłu używane na wszystkich frontach II wojny światowej, na których walczyli Włosi - od AOI (Africa Orientale Italiana), przez ASI (Afryka Settentrionale Italiana), Grecję, Rosję (5 grup art. plot zostało przydzielone do ARMIR) po Sycylię (8 baterii MACA i Armii).
W latach 1942 i 1943 utworzono 8grup art. plot pozycyjnych oraz 27 grup autocampali po 2 lub 3 baterie każda - wykorzystywanych przez niektóre dywizyjne pułki artylerii.

Pod koniec września 1942 roku Armia miała na uzbrojeniu 220 armat 75/46 mod.34 i 6 mod.34 M (wersja do trakcji mechanicznej – nowe koła), podczas gdy milicja miała 45 dział 75/46 Mod.40 Liczba ta wzrosła do 92 w styczniu 1943 roku.

W roku 1944 produkcja była kontynuowana przez Niemców, którzy wykorzystali działa w bunkrach baterii nadbrzeżnych, jako 7,5 cm Flak-264 / 3 i 4 (i).

Konstrukcja działa stanowiła znaczący postęp w porównaniu z armatami 75mm z okresu Wielkiej Wojny, jednak w trakcie jej użytkowania ujawniło się kilka wad, w tym szybkie zużywanie się lufy. Ponadto szybko okazało się, że jest niedostatecznie skuteczna wobec amerykańskich bombowców B17, operujących na wysokościach powyżej 10.000 stóp.

Informacje pochodzą za strony: http://www.italie1935-45.com/RE/photoscopes/photoscopecannone75-46.html

11.24.2009

Działa plot 8,8 cm Flak 18 w służbie włoskiej (ww2)

Pierwsze baterie armat 88/55 (8,8 cm Flak 18) sformowano we Włoszech po przystąpieniu tego kraju do wojny - były one podporządkowane MACA (Milizia Artiglieria Contraerei) lub wysłane do Afryki, w celu obrony portów libijskich.

W grudniu 1940 r. Włosi posiadali 44 działa 88/55, natomiast pod koniec 1941 roku w armii włoskiej było już 84 armaty 88/55 (w 21 bateriach). 0d końca października 1942 r. w okresie intensywnego bombardowania aliantów we Włoszech dziesiątki baterii plot, wyposażonych w działa 20mm, 37mm i 88mm zostało wysłane przez Niemców do Włoch. Choć nadal były częścią sił niemieckich to służyli w nich włoscy artylerzyści. W 1943 r. te transfery stały się masowe – objęły ponad 100 niemieckich baterii 88/55 wysłanych do Włoch. Inne niemieckie baterie nadbrzeżne i plot z włoskimi obsługami stacjonowały Afryce, Grecji i wyspach Morza Egejskiego.

W paździeniku 1940 roku przybyła do Libii XVIII ° Grupa Artylerii Plot, natomiast w grudniu dołączyła do niej XXIX ° Grupa. W styczniu 1942 roku XVIII ° Grupę przydzieloną do DPiechoty „Brescia” przeniesiono do DPanc „Ariete”.

Pierwsze działanie tej grupy w walce czołgami miały miejsce w czasie bitwy pod El Gazala pod koniec maja 1942 r. Straty wyrządzone czołgom brytyjskim należącym do 22 BPanc były ciężkie, ale 5 dział 88/55 zostało zniszczonych.

Następnie Grupa brała udział w zdobyciu Tobruku, zapewniając wsparcie ogniowe niemieckiej 15 DPanc. Potem XVIII ° Grupa brała udział w bitwie pod El Alamein, gdzie 6 dział 88/55 i 90/53 została zdobytych przez żołnierzy nowozelandzkiej 4 DPiechoty.

Do lata 1942 roku XXIX ° Grupa była odpowiedzialna za obronę Trypolisu, kiedy to została włączona do DPanc „Littorio” i przemianowana na III ° Grupę. W październiku 1942 r. XXXI ° Grupa dział 88/55 została wysłana do 132 DPanc „Ariete”. Ostatnie działania włoskich dział 88/55 w Afryce miały miejsce podczas bitwy pod Enfidaville w Tunezji.

Pod koniec wojny także Dywizja Pancerna CC.NN. "M" otrzymała na uzbrojenie działa 88/55 (oprócz 24 dział FlaK-36/37).

Informacje pochodzą ze strony: http://www.italie1935-45.com/RE/photoscopes/photoscopecannone88-55.html

11.23.2009

Działo Plot 90/53 - rys historyczny - Włochy(ww2)

W 1938 r. Armia Włoska potrzebowała działa przeciwlotniczego silniejszego niż armaty 75/46, które byłoby w stanie zagrozić bombowcom latającym na pułapie powyżej 10.000 stóp. W tym samym czasie, firma Ansaldo projektowała działa 90mm dla Marynarki Wojennej i dlatego w kwietniu 1939 roku Armia zleciła Ansaldo opracowanie wersji lądowej tej konstrukcji.

Zostały zamówione dwie baterie przedseryjnych dział plot (po 4 sztuki). Pierwsze działa zostały odebrane o poddane próbom w styczniu 1940r. w Nettuno. Pozytywne wyniki doprowadziły do produkcji dział 90mm, zarówno w wersji morskiej (90/50), jak i lądowej (90/53).Pomimo tego podziału Marynarka Wojenna używała dział 90/53 w formacjach MILMART przeznaczonych do obrony wybrzeża i obiektów portowych, a część dział 90/50 była wykorzystywana przez Armię po zawieszeniu broni.
Produkcja w Ansaldo na dzień 31.12.1940 r. wyniosła 41 dział 90/53 mod.39 (plus dwie baterie przedseryjne). Również firma OTO brała udział w produkcji tej broni - 30 sztuk wyprodukowano w grudniu 1942 r.

Pod koniec 1942 r. zostało dostarczone 12 dział 90/53 mod.41C ruchomych platformach.

Zadecydowano także, że działa 90/53 będą montowanena platformach ciężkich samochodów ciężarowych Lancia 3ro oraz Breda 51 Coloniale. Tego typu konstrukcje miały być użyte dla zapewnienia ochrony plot dywizji pancernych.

Prototyp autocannone Lancia był testowany w lutym 1941 roku i w tym samym roku rozpoczęła się produkcja seryjna. W zakładach Ansaldo w Genui wyprodukowano 30 szt. autocannoni Lancia oraz 10 autocannoni Breda, a także 299 dział 90/53 mod.41P.

W kwietniu 1942 r. było 30 armat 90/53 i 50 autocannoni 90/53 w Armii oraz 240 armat 90/53 w terytorialnej obronie powietrznej.

Do końca 1942 roku zakłady Ansaldo (Genua i Pozzuoli) wyprodukowały 104 szt. armat 90/53 holowanych, 517 szt. pozycyjnych i 129 autocannoni. W ciągu pierwszych 6 miesięcy 1943 roku planowano wyprodukowanie dalszych 216 dział.

Działo 90/53 miało nie tylko przeznaczenie plot, ale było także niezwykle skuteczną bronią ppanc., osiągami przewyższając niemieckie działa 88mm. Opracowano kilka wersji samobieżnych:

Semovente da 90/53 M41 (wykorzystywane na Sycylii), autocannone Breda 501, autocannone SPA41, a także półgąsienicową Breda 61. W skróconej wersji (90/42) działo trafiło na uzbrojenie projektowanego czołgu ciężkiego P43.

Pozycyjne 90/53 i część holowanych były wykorzystywane głównie do obrony powietrznej i nadmorskiej półwyspu włoskiego, a autocannoni walczyły w Afryce Północnej, na Sycylii i na południu Francji. Autocannoni Lancia 3ro były wykorzystywane głównie w Libii i Tunezji.

Gruppo IV ° autocannoni (dwie baterie – razem 8 sztuk 90/53 oraz dwie baterie dz.plot 20mm) został przydzielony do 133 ° Reggimento Artiglieria DPanc „Littorio” w październiku 1941 r. Dwie pozostałe grupy zostały utworzone dla potrzeb DPanc „Centauro” i „Ariete”. W maju 1942 r. grupy te otrzymały nowe numery:w „Ariete” DI ° Gruppo, w „ Centauro” DII ° i DIII° w „Littorio”. W sumie było więc 24 autocannoni 90/53 w Afryce Północnej.
Kilka dział 90/53 z 135 ° Reggimento Artiglieria użyła Dywizja Pancerna „Ariete II” przeciwko Niemcom podczas obrony Rzymu.

W czasie okupacji niemieckiej w zakładach Ansaldo wyprodukowano 145 pozycyjnych dział 90/53 miejsc i 68 holowanych. W grudniu 1944 roku wojska niemieckie miały 315 sztuk 9.0cm Flak-41 (i) wszystkich wersji.

Informacje pochodzą ze strony: http://www.italie1935-45.com/RE/photoscopes/photoscopecannone90-53.html

11.20.2009

Piechota - Włochy(ww2) - WIP

Oto i powód mojego nagłego renesansu zainteresowań armią włoską z okresu II wojny światowej (czego wyrazem jest prezentacja kilku nieznanych włoskich dywizji )- po prostu wygrzebałem pudło z figurkami, które zacząłem robić kilka lat temu (najstarsze są jeszcze z okresu, kiedy nie stosowałem podkładu i malowałem wyłącznie Humbrolami). Zresztą samo pudło przeżyło jakąś katastrofę (zdaje się spadło kiedyś z regału :), co jest powodem wielu odprysków podkładu i podstawowego koloru mundurów (Humbrol Matt27).

Trochę podmalowałem te figurki, ale czeka mnie jeszcze wiele poprawek. Może koło weekendu zaczną jako, tako wyglądać i będzie je można poglejzować.

11.19.2009

134 Dywizja Pancerna "Freccia" - Włochy(ww2)

Dzisiaj ostatnia z mało znanych lub całkowicie zapomnianych włoskich dywizji pancernych (albo "prawie pancernych" :) - 134 Dywizja Pancerna "Freccia".

Jest to właściwie 2 Dywizja Kawalerii (Celere) "Emanuele Filiberto Testa di Ferro" sformowana w 1940 r. Nie brała udziału we włoskiej inwazji na Francję, ale była w składzie sił, które uderzyły na Jugosławię. Wchodziła w skład Korpusu Szybkiego (Celere) a później była częścią włoskich sił okupacyjnych. W marcu 1942 r. jej 6 Pułk Bersalierów został wysłany do ZSRR, gdzie dołączył do 3 Dywizji Kawalerii (Celere) "Amedeo Duca d'Aosta".

W maju 1942 r. dywizja została wyznaczona do przekształcenia w 134 Dywizję Pancerną "Freccia" - jednak z braku środków ta konwersja został odwołana i jednostka wróciła do etatu dywizji kawalerii.

W grudniu 1942 r. została skierowana do Francji, gdzie także weszła w skład włoskich sił okupacyjnych, z siedzibą w Tulonie. Pozostała we Francji aż do kapitulacji Włoch. Rozwiązana po powrocie do kraju.
Skład dywizji:
1 Pułk Kawalerii „Firenze Lancieri”
2 Pułk Kawalerii “Vittorio Emanuel II Lancieri”
Pancerna Grupa Rozpoznawcza „San Marco” (61 czołgów lekkich L3 i L6)
2 Pułku Artylerii Zmotoryzowanej
6 Pułk Bersalierów

11.18.2009

136 Dywizja Piechoty (Pancerna) "Giovani Fascisti" - Włochy(ww2)

136 Dywizja Piechoty Giovani Fascisti została wysłana do Libii w lipcu 1941 roku. Dywizja brała udział w walkach m.in. podczas Operacji „Crusader” (przeciw 11 Hinduskiej Brygadzie Piechoty) w pobliżu Bir el Gubi, a później pod El Agheila i Marsa el Brega. Następnie walczyła Egipcie – II bitwa pod El Alamein (oaza Siwa) oraz w Tunezji (bitwa o linię Mareth).

24 maja 1942 roku podjęto decyzję o przekształceniu jej na dywizję pancerną – rozpoczęto przeformowywanie, jednak nigdy nie zostało to zrealizowane do końca (nie otrzymała czołgów) i jednostka pozostała dywizją piechoty zmotoryzowanej.

Skład:

  • 136 Pułk Piechoty „Giovani Fascisti”
  • 8 Pułk Bersarierów
  • 136 Pułk Artylerii
  • 88 Bateria Plot.
  • 25 Batalion Saperów

11.17.2009

135 Dywizja Pancerna "Ariete II" - Włochy(ww2)

132 DPanc „Ariete” została rozwiązana po zniszczeniu w Afryce dniu 21 listopada 1942 r., a z jej resztek utworzono Grupę Bojową, która brała udział w walkach do końca kampanii w Tunezji.
W dniu 1 kwietnia 1943 r. dla uhonorowania zasług odtworzono tę jednostkę jako135 Dywizję Pancerną „Ariete II”. W jej skład weszły następujące formacje:

  • 8° RECO "Lancieri di Montebello" (Pancerna Grupa Rozpoznawcza)
  • 10° Reggimento Corazzato "Lancieri di Vittorio Emanuele II" (Pułk Pancerny)
  • 16° Reggimento Motorizzato "Cavalleggeri di Lucca" (Pułk Zmotoryzowany)
  • 135° Reggimento Artiglieria Corazzata (Pułk Artylerii Pancernej)
  • 235° Reggimento Artiglieria Semovente (Pułk Artylerii Samobieżnej)
  • CXXXIV Battaglione Semoventi Controcarro (Batalion Ppanc)
  • X Gruppo Complementi (Grupa Uzupełnień)
  • CXXXIV Battaglione Misto del Genio (Batalion Saperów)

Planowano, że dywizja będzie liczyła 9500 ż., ale udało się zgromadzić zaledwie około 8500ż.

W skład uzbrojenia dywizji wchodziły:
czołgi M15/42 (63 w Pułkach Panc i 21 w RECO)

działa sam. 47/32 (12 + 4 pluton dowodzenia w RECO.)
działa sam. 75/18 (10 w RECO i 84 w Pułkach Panc)
działa sam. 75/32 (24 w 235° Reggimento Artiglieria Semovente)

działa sam. 75/34 (12 w CXXXIV Battaglione Semoventi Controcarro)
działa sam. 105/25 (12 w 235° Reggimento Artiglieria Semovente)
sam. pojazdy dowodzenia (12 - po 1 dla każdego szwadronu)
sam. pancerne AB (34 w RECO i 4 w 16° Reggimento Motorizzato "Cavalleggeri di Lucca")
Motocykle (176 z RECO i 176 w 16° Reggimento Motorizzato "Cavalleggeri di Lucca")
działa plot. 20/65 (48)
działa (36)
Dywizja po upadku rządów Mussoliniego została przeniesiona do środkowej Italii i brała udział w obronie Rzymu od 8 do 10 września 1943r. przed Niemcami.
Rozwiązana 12 września 1943 r.





11.16.2009

134(136) Dywizja Pancerna „M" („Centauri II”) - Włochy(ww2)

Początki formacji sięgają umowy z Niemcami w celu sformowania dywizji pancernej, która miała być częścią Milicji Faszystowskiej (MVSN). Jednostka otrzymała nazwę 1ª Divisione Corazzata Camicie Nere "M", a Himmler osobiście zagwarantował, że uzbrojenie zostanie dostarczone przez Niemców. Dywizja pierwotnie była przewidziana jako wsparcie dla 8 Armii Włoskiej na Froncie Rosyjskim.

Wysocy Przywódcy Faszystowscy przewidywali, że nie można utworzyć dywizji tylko na bazie kadr MVSN i dlatego istniała potrzeba zasilenia formacji oficerami armii – na, co niełatwo uzyskano zgodę Sztabu Generalnego (były to czasy bezpośrednio poprzedzające zamach antyfaszystowski).
Szkolenie bojowe tej jednostki liczącej 5700 żołnierzy rozpoczęło się pod koniec maja i trwało do lipca 1943 roku.

W maju 1943 roku w skład dywizji pod dowództwem Console generale Alessandro Lusana wchodziły następujące oddziały:
Grupa Leonessa comandato (dow. 1° Seniore Ferdinando Tesi):
- 12 Pz IV Ausf. G i 12 PzKpfw III Ausf.
N,
- batalion saperów.
Grupa Btg.CC.NN. "Montebello" (dow.
Console Roberto Gloria):
- dwa bataliony piechoty zmot. CC.NN (VI "Vigevano" i XXX "Novara"),
- bateria art. sam. (XII "Aosta") - uzbrojona w 6 StuG III G.
Grupa Btg.CC.NN. "Tagliamento" (dow. Console Ermacora Giuliani):
- dwa bataliony piechoty zmot. CC.NN (LXIII "Udine" i LXXVII "Reggio Emilia),
- bateria art. sam. (XLI "Trento") - uzbrojona w 6 StuG III G.
Zgrupowanie Artylerii "Valle Scrivia" (dow. 1 ° F. Starszy Gallerani): dwie Grupy po trzy baterie
Służby dywizyjne: kompania saperów, kompania łączności.

Uzbrojenie pochodziło z Niemiec (pocz. maja 1943 roku): 12 Panzer IV Ausf. G, 12 PzKpfw III Ausf. N, 12 StuG III Ausf. G, 24 Flak 88 mm, 46 karabinów maszynowych mod. 43, 24 miotacze ognia, 52 moździerze, kilkadziesiąt ciągników, motocykli i samochodów ciężarowych.

Więcej: http://www.zimmerit.com/zimmeritpedia/italia_divisioni/ITALIA_DIV_M_CENT_II.html

11.12.2009

Brygada "Folgore" (modern) - WIP cz.5

Ostatnie kilka dni spędziłem pracowicie - spadochroniarze (a przy okazji także berlsalierzy) przygotowani do glejzowania.

Zacząłem także malować kolejną partię spadochroniarzy z "Folgore" (tym razem w mundurach z początku lat 90-tych) oraz przygotowałem do malowania Francuzów w jednobarwnych, zielonych mundurach i granadierów austriackich. Wyciągnąłem też pudło z włoską piechotą i alpini (ww2) w europejskich mundurach, których zacząłem jakiś czas temu (2007?) - szczegóły wkrótce.

11.09.2009

Brygada "Folgore" (modern) - WIP cz.4

Praca zbliża się ku końcowi - malowanie broni. Jeszcze jakieś poprawki, suchy pędzel, glejz i można robić podstawki :)

11.06.2009

Brytyjski Pułk Pancerny Normandia 1944r. (ww2) - WIP

Na dowód, że nie odszedłem od tematyki WW2 i po prostu nie wszystko pokazuję na blogu - kolejny projekcik - brytyjski pułk pancerny z Normandii 1944r. na Shermanach III i Shermanach Firefly V. Jeszcze nie wiem który - mam kilka do wyboru i muszę się tylko zorientować w oznaczeniach oraz dostępnych kalkach.

Materiał: Italeri i Matchbox.

Na razie zacząłem obcinać błotniki w Shermanach III - i tu niemiłe zaskoczenie w postaci pancernego plastiku - rezultat meczu do przerwy: 1-0 dla plastiku (moja drużyna poniosła straty w postaci jednego złamanego skalpela) :)

11.05.2009

Brygada "Folgore" (modern) - WIP cz.3

Wczoraj była w akcji "twarzówka" Vallejo - efekty na zdjęciu :P

11.04.2009

1 Dywizja Grenadierów 1940 (ww2) - WIP

Taki mały projekcik w tzw. międzyczasie - zapomniana jednostka z zapomnianej kampanii - pododdziały 1 Dywizji Grenadierów Armii Polskiej we Francji (dowodzonej przez gen. Bronisława Ducha).

Figurki w nowych sortach mundurowych, jakie otrzymali żołnierze przed wyruszeniem na front.

W Wikipedii znalazłem krótki opis walk tej formacji podczas Kampanii 1940 roku:

Pod koniec kwietnia 1940 roku dywizja została skierowana w rejon Colombey-les-Belles w Lotaryngii, a następnie w połowie maja Lunéville. W dniu 18 maja 1940 roku weszła w skład XX korpusu armii francuskiej – składającego się z francuskiej 52 Dywizji Piechoty i grupy fortecznej Sarry, który znajdowała się w rejonie Sarry – jednego z odcinków linii Maginota.Początkowo poszczególne oddziały Dywizji zostały rozdzielone pomiędzy jednostki francuskie. Dopiero w dniu 14 czerwca 1940 roku, gdy Niemcy uderzyli na wojska francuskie – Dywizja wystąpiła jako całość, broniąc środkowego odcinka XX Korpusu. W dniu 15 czerwca 1940 roku Dywizja cały dzień broniła zajmowanego odcinka obrony, lecz z uwagi na wycofanie się francuskiej 52 Dywizji Piechoty, w nocy wycofała się w rejon Dieuze. Broniła się tam w dniu 16 czerwca, a jej artyleria (1 pal) razem z artylerią francuską (I/17 pal) powstrzymują natarcie II batalionu 499 niemieckiego pułku piechoty, zadając mu poważne straty (zginął między innymi dowódca tego batalionu, major Hutterer). W nocy dywizja wycofała się na linię kanału MarnaRen gdzie zajęła pozycje obronne pod Lagarde. Broni tam pozycji przez następne dwa dni, lecz wobec rozbicia francuskiej 52 Dywizji Piechoty i wycofania się grupy fortecznej Sarry, wycofuje się w rejon lasów pod Baccarat. Zajmuje tam pozycje obronne w rejonie miejscowości Meriller. W dniu 19 czerwca 1940 roku XX Korpus zostaje okrążony a wraz z nim 1 Dywizja Grenadierów. W tym dniu 1 Dywizja Grenadierów zajmuje swoją ostatnią pozycję obronną w rejonie Neureville. W dniu 21 czerwca 1940 roku gen. bryg. Bronisław Duch wobec niemożności prowadzenia dalszych walk oraz podjęciu rozmów w sprawie kapitulacji Francji podjął decyzję o rozwiązaniu Dywizji i przedzieraniu się żołnierzy na południe Francji lub do Szwajcarii. Tego dnia Dywizja przestała istnieć. Części żołnierzy udało się dostać do Wielkiej Brytanii, w tym dowódcy dywizji gen. bryg. Bronisławowi Duchowi.

11.03.2009

Logistyka NATO Cz.5 (modern) - finał

Ostatnie wakacyjne remanenty - pojazdy jakie popełniłem w ramach próby stworzenia namiastki oddziałów tyłowych NATO :)

Brygada "Folgore" (modern) - WIP cz.2

Niewielki postęp prac - przybyło kilka figurek z zestawu Italerii Antitank, dorobiłem granatniki ppanc. M20, kamo dostało kolorek zielony (Vallejo Gun Ship Green) ... i pomalowałem buciki :)