III Bitwa testowa w konwencji Normandii 1944r. (ww2)

Ostatnie ze starć jakie rozegraliśmy w celu sprawdzenia przepisów:

III Bitwa testowa w konwencji Normandii 1944r. (ww2)

Siły przeciwników:

Brytyjczycy:
Brygada Piechoty (3 bataliony piechoty)
Pułk Czołgów Piechoty (11 czołgów Churchill)
3 Pułki Artylerii Lekkiej (9 baterii 25pdr)
2 Pułki Artylerii Ciężkiej (6 baterii 5,5in)
Niemcy:
Grupa Bojowa 12 DPanc SS „Hitlerjugend”: 3 bataliony grenadierów panc (jeden na SPW), 2 komp panc (6 Panter), 2 komp panc (4 Pz.IV), kompania dz szturm (2 StuG40), 2 baterie sam art. lekkiej (Wespe), bateria sam art. ciężkiej (Hummel)

Przebieg starcia:
Odwrócenie ról w porównaniu z poprzednim starciem. Niemcy prowadzą kontratak wzdłuż drogi – taktyka zbliżona do tej stosowanej w Ardenach (główna kolumna pancerna: 2 komp. czołgów Pantera i batalion gren panc na SPW - omija alianckie punkty oporu, zdobywanie ich zostawiając piechocie podążającej na flankach głównego ataku). Na prawej flance atakuje spieszony batalion gren panc wsparty komp StuG40, a lewej flance batalion gren panc wsparty dwoma niepełnymi komp Pz.IV. Brytyjczycy bronią się „boxach” (twórcze rozwinięcie taktyki z pustyni, jakie było stosowane w Normandii - umocnione miejscowości lub inne punkty terenowe: dwa na prawym skrzydle – miejscowość i zagajnik i jeden na lewym skrzydle - miejscowość). Obsadę każdego z „boxów” stanowi umocniony batalion piechoty (z organiczną baterią dz ppanc 6pdr) oraz okopany w pozycji „hull down” szwadron czołgów. Rezerwę obrony stanowi szwadron dowodzenia pułku czołgów umieszczony za wzgórzem na prawej flance. Obrona jest silnie wsparta przez artylerię. Obrona wewnątrz „boxów” jest zorganizowana w ten sposób, że tworzą one pułapki ppanc w stosunku do sił, które mogłyby posuwać się główną drogą.
Niemieckie siły główne ponoszą duże straty od ognia ppanc z „boxów” (w tym od ognia prowadzonego w boki pojazdów). Jednocześnie piechota na SPW ponosi straty od artylerii.
Taktyka polegająca na wymijaniu punktów brony nieobezwładnionego przeciwnika nie przynosi dobrych efektów. Dopiero zmiana taktyki na pojedynek ogniowy z dużej odległości z czołgami brytyjskimi prowadzi do sukcesywnego eliminowania ich z pola walki (przewaga uzbrojenia i pancerza Panter nad okopanymi Chuchillami). Na lewym skrzydle Pz.IV przy dużych stratach eliminują okopane Churchille, jednak atakujący grenadierzy ponoszą ogromne straty od artylerii i ognia piechoty – co pomimo bardzo wysokiego morale załamuje atak. Na prawym skrzydle celny ogień okopanych Churchilli i baterii 6pdr eliminuje kompanię StuG40, a artyleria rozprawia się z grenadierami – efekt ten sam: atak zatrzymany.
Generalnie Niemcy ponoszą porażkę – żaden z „boxów” nie zostaje zdobyty.

Straty stron:
Brytyjczycy: 2 szwadrony czołgów piechoty i około 2 kompanie piechoty.
Niemcy: komp Panter, komp StuG40, komp Pz.IV oraz 6-7 kompanii piechoty.

Błędy stron:
Błędna taktyka niemiecka – nie wykorzystanie przewagi ognia i pancerza oraz użycie czołgów i gren panc w roli zwykłej piechoty i artylerii.