Pierwsze dwa Chaffee gotowe. Trzeci właśnie się klei.
NM-116 sklejone - czekają na malowanie.
Uprzejmie donoszę, że zakupiłem sobie kolejny model w skali 1/100 z serii „Samoloty Świata”.
Kilka słów o bohaterze:
Panavia Tornado – rodzina dwusilnikowych, odrzutowych samolotów myśliwskich o zmiennej geometrii skrzydeł wyprodukowanych przy współpracy Wielkiej Brytanii, Niemiec i Włoch. Istnieją trzy główne wersje samolotu Tornado: wersja szturmowa Tornado IDS (Interdictor/Strike), wersja przechwytująca Tornado ADV (Air Defense Variant) oraz wersja przeznaczona do walki elektronicznej Tornado ECR (Electronic Combat/Reconaissance)
W lipcu 1976 r. rządy Wielkiej Brytanii, RFN i Włoch podpisały umowę o produkcji 809 sztuk samolotu Tornado. 644 maszyny miały zostać wykonane w wersji uderzeniowej, z czego RFN miała otrzymać 324 egzemplarze, Wielka Brytania – 200, zaś Włochy – 100. 165 sztuk wersji myśliwskiej Tornado ADV (Air Defence Variant) zostało zamówionych przez Wielką Brytanię. Pierwsze seryjne Tornado dla Wielkiej Brytanii zostały wyprodukowane w 1979 r., 5 czerwca 1979 r. RAF otrzymał pierwszy samolot w wersji uderzeniowej, zaś pierwszy dywizjon RAF uzbrojony w Tornado osiągnął gotowość bojową 1 lipca 1982 r.
Pierwsze użycie bojowe samolotów tego typu nastąpiło podczas operacji Pustynna Burza (maszyny te należały do RAF oraz do lotnictwa włoskiego). Uderzeniowe Tornado RAF wykonywały najtrudniejsze zadania uderzeniowe na silnie bronione obiekty położone na głębokim zapleczu przeciwnika – lotniska, mosty, centra łączności i dowodzenia. Wraz z amerykańskimi F-15E Strike Eagle uczestniczyły również w polowaniu na ruchome wyrzutnie pocisków balistycznych Scud. W trakcie walk od ognia irackiej obrony przeciwlotniczej utracono 6 maszyn.
Źrodło: Wikipedia
Kompletowanie brytyjskiego (i kanadyjskiego) sprzętu do Pn-Zach Teatru Działań Wojennych (Francja'44 - Belgia i Holandia - Niemcy '45) w zasadzie skończyłem już w zeszłym roku. Większość czołgów stanowią "Szermany" (Sherman I, Ic, IIa, III, V, Vc). Tak sobie dłubię od czasu, do czasu przy tych złomach - wiem, że nie jest to niestety żadne "dzieło sztuki", ale do wargamingu mogą być . Dzisiaj mała próbka mojej radosnej "tfórczości" :)
Dzisiaj przedstawiam pomalowane ostatnio przeze mnie IS-3M - razem z dwoma IS-3 stworzą Batalion Czołgów Ciężkich (trzy kompanie i dowództwo w przeliczniku 1/5). Takie bataliony były w latach 80-tych jednostkami III rzutu strategicznego czyli formacjami rezerwy strategicznej.
Ciekawe jak wyglądałoby starcie takiej jednostki z pododdziałami amerykańskiej Dywizji Pancernej (np. na Abramsach) - pewnie "marmolada". Ale do "wygniatania" zwykłej piechoty lub spadochroniarzy NATO, IS-y powinny być całkiem OK.
Holenderska wersja niemieckiego Flakpanzer Gepard czyli PRTL (PantserRupsTegenLuchtdoelen) "Cheetah".
Rozpocząłem prace nad kilkoma modelami czołgów M24 Chaffee oraz ich norweskimi modernizacjami z lat 70-tych: NM-116.
Punktem wyjścia są:
· modele Amercom z serii "Czołgi świata" - posłużą mi do zrobienia amerykańskich M24 z okresu WW2,
· zestawy Matchboxa (Revella) - zrobię z nich po drobnych konwersjach MN-116 (m.in. wymiana luf, dorobienie kilku elementów na wieży - urządzenia celownicze i kadłubie - inne silniki).
Modele są w skali 1/76.
Dzisiaj ostatni zestaw "strażacki" -tym razem niemiecki. Unimoga miałem już od dawna - a teraz wzbogaciłem kolekcję o "wóz drabiniasty" Iveco Magirus Drehleiter (skala 1/72) :)
Dzisiaj dwa modele pojazdów straży pożarnej w bardziej tradycyjnych kolorach - nazwijmy je europejską grupą interwencyjno-ratunkową :)
Skala modeli: Morita Maf-125 - 1/87 a Major Rescue FL 614 UK - 1/64
Doszedłem do wniosku, że na lotnisku potrzebnych jest kilka pojazdów cywilnych - w tym, nie może oczywiście zabraknąć straży pożarnej. Dzisiaj pierwsza (amerykańska) grupa interwencyjno-ratunkowa: Oshkosh ARFF oraz Monarch Rescue Pumper. Skorzystałem z modeli Amercom z "Kolekcji wozów strażackich".
Dzisiaj kolejny model samolotu w skali 1/100 :)
Su-27 (kod NATO – Flanker-B) - radziecki myśliwski samolot przechwytujący (przewagi powietrznej), który powstał jako odpowiedź na amerykańskie samoloty F-15.
W 1982 roku ruszyła produkcja seryjna Su-27. Samoloty produkowano w dwóch niemal nieróżniących się od siebie modyfikacjach: Su-27S przeznaczonych dla Sił Powietrznych i Su-27P – dla lotnictwa Obrony Powietrznej.
Pierwszą wersją po wersji produkcyjnej był dwumiejscowy samolot szkolno-bojowy Su-27UB (kod NATO – Flanker-C), który był przeznaczony do szkolenia i treningu przy zachowaniu pełnych możliwości bojowych. Samolot ten został oblatany 7 maja 1985 roku. Samolot ten pomimo swojego przeznaczenia posiada pełne uzbrojenie i może być użyty w charakterze samolotu bojowego. W wersji tej, nie zmieniając rozmiarów samolotu, z przodu zabudowano dwumiejscową kabinę a dla zrównoważenia większego przodu kadłuba, podniesiono usterzenie pionowe i samolot Su-27UB jest wyższy o 42 cm, powiększono też hamulec aerodynamiczny na grzbiecie samolotu. Zmiany te powodują, że samolot dwumiejscowy jest o około 1500 kg cięższy oraz ma słabsze charakterystyki od jednomiejscowego Su-27.
Po rozpoczęciu produkcji seryjnej i wprowadzeniu go do uzbrojenia trwały nadal prace nad kolejnymi wariantami samolotu Su-27, które jednak ze względu na duże różnice ze swym poprzednikiem otrzymały już nowe oznakowania: Su-30, Su-33, Su-34, Su-35 i Su-37.
Model jest w barwach lotnictwa chińskiego – zostanie więc przemalowany.
Teraz czekam na Tornado :P
M109 – haubica samobieżna opracowana w celu zastąpienia pojazdów M44 SPH.
Zamówienie zostało złożone w 1952 roku, pierwsze egzemplarze seryjne opuściły hale montażowe w roku 1962. Po wprowadzeniu licznych ulepszeń, M109 stała się najpopularniejszą haubicą samobieżną na świecie. Ogółem Stany Zjednoczone sprzedały pojazdy tego typu do prawie 30 krajów. M109 znajduje się na wyposażeniu większości państw należących do NATO.
M109 może po przystosowaniu forsować wpław przeszkody wodne i strzelać pociskami różnych rodzajów, w tym także taktyczną nuklearną amunicją artyleryjską.
W ciągu kolejnych lat zmodernizowano podstawę działa, unowocześniono wieżę i samą haubicę, instalując ponadto automatyczny układ kierowania ogniem oraz wzmacniając opancerzenie.
Obecnie w armiach świata znajduje się około 4000 haubic samobieżnych M109.
M109 występuje m.in. w następujących wersjach: