Schützenpanzer SPZ 02/11 Kurz (Niemcy, modern)

Dzisiaj kolejna odsłona - pojazd z początku "Zimej Wojny": Schützenpanzer SPZ 02/11 Kurz.

 

Schützenpanzer SPZ 02/11 Kurz  - opancerzony pojazd rozpoznawczy powstał dla Bundeswehry na bazie modyfikowanego francuskiego pojazdu rozpoznawczego Hotchkiss SP1a. W latach 1958-62 Bundeswehra otrzymała 2 374 tych pojazdów. Służyły głównie w plutonach pancernych batalionów piechoty oraz w pododdziałach rozpoznawczych do 1982 roku. Zostały zastąpione przez Spähpanzer Luchs.

Były budowane następujące wersje specjalne Schützenpanzer Kurz:

¾      kurz Sanitätspanzer 2-2 – sanitarny pojazd ewakuacyjny,

¾      Beobachtungspanzer 22-2 – obserwacyjny pojazd artylerii,

¾      Mörserträger 51-2 – pojazd z moździerzem 81 mm,

¾      Radarpanzer 91-2 - Pojazd wyposażony w radar AN/TPS-33,

¾      Nachschubpanzer 42-1 - pierwotnie Hotchkiss CC-2-55 konstrukcji, używany od 1958 do 1962 roku.

¾      Spähpanzer SC IC - czołg lekki uzbrojony w działo 75mm.

 

Model także jest produkcji ROCO w skali 1/87.

 

Schützenpanzer Lang HS.30 (Niemcy, modern)

Schützenpanzer Lang - jeszcze jeden pojazd skonstruowany specjalnie dla Bundeswehry, zbudowany na tym samym podwoziu, co Raketenjagdpanzer 2.

 

Kilka słów o bohaterze :)

Schützenpanzer Lang HS.30 (Schützenpanzer SPZ 03/12) – niemiecki bojowy wóz piechoty zaprojektowany w latach 50-ch. Zbudowano 2176 sztuk tych pojazdów (planowano początkowo budowę 10 000 sztuk). Od 1974 roku HS 30 zaczęto zastępować pojazdami Marder 1.

Pojazd uzbrojony był w armatę automatyczną kalibru 20 mm i mógł przewozić pięciu żołnierzy piechoty.

Były budowane następujące wersje pojazdu:

¾      lang Schützenpanzer – pojazd standardowy,

¾      lang Schützenpanzer FuFu – pojazd dowodzenia i łączności,

¾      lang Schützenpanzer LGS M40A1 – pojazd uzbrojony w działo bezodrzutowe 106 mm M40A1, 

¾      lang Schützenpanzer Panzermörser – moździerz samobieżny 81 mm, a później 120mm,

¾      lang Schützenpanzer Feuerleitpanzer – pojazd obserwacyjny artylerii,

¾      Raketenjagdpanzer 1 . – pojazd uzbrojony w ppk SS-11.

 

Model także jest z firmy Roco w skali 1/87 - czeka obecnie na glejzowanie i kalkomanie.

Raketenjagdpanzer 2(Niemcy, modern)

Dzisiaj kolejne z posiadanych przeze mnie pojazdów bojowych Bundeswehry:

Raketenjagdpanzer 2 (Raketenjagdpanzer SS-11) – rakietowy niszczyciel czołgów, uzbrojony w ppk Nord SS.11 został opracowany dla potrzeb Bundeswehry we wczesnych latach 60-tych. Wszedł oficjalnie na uzbrojenie dopiero w 1967 roku. Zbudowano w sumie w zakładach Hanomag i Henschel 318 niszczycieli czołgów tego typu.

W latach 1978-82 316 Raketenjagdpanzer 2 zostało wyposażonych w nowy system ppk HOT oraz dodatkowe opancerzenie I trafiło ponownie do uzbrojenia Bundeswehry jako Raketenjagdpanzer Jaguar 1.

 

Modele są także produkcji Roco w skali 1/87 - obecnie w trakcie malowania.

 

 

Kanonenjagdpanzer (Niemcy, modern)

Dzisiaj dla odmiany coś na gąsienicach :)

 

Kanonenjagdpanzer (Jagdpanzer Kanone 90mm) – niemiecki niszczycie czołgów produkowany na potrzeby Bundeswehry w latach 1966-67.

Wozy jako główne uzbrojenie otrzymały działa 90mm pochodzące z wycofywanych z uzbrojenia czołgów M47. Zbudowano w sumie w zakładach Hanomag i Henschel 770 niszczycieli czołgów tego typu.

Kanonenjagdpanzer został zbudowany na podwoziu typu Fahrzeugfamilie Leichte, które wykorzystano także przy budowie BWP Marder.  W swojej konstrukcji pojazd nawiązywał do słynnych niemieckich Jagdpanzer IV, budowanych i używanych z powodzeniem podczas II Wojny Światowej.

W latach 80-tych większość niemieckich Kanonenjagdpanzer została przebudowana na rakietowe niszczyciele czołgów Raketenjagdpanzer 4 Jaguar 2 oraz na pojazdy obserwacyjne artylerii Beobachtungspanzer.

Pozostałe Kanonenjagdpanzer służyły w Bundeswehrze (w oddziałach piechoty górskiej i obrony krajowej) oraz w armii belgijskiej do lat 90-tych.

 

Modelik jest w skali 1/87 i obecnie maluje się powolutku.

Unimog po raz czwarty (modern)

Dzisiaj ostatni z posiadanych przeze mnie modeli Universal Motor Gerät – tym razem najstarszy Unimog S404 – służący w armiach kilku państw NATO m.in. RFN, Belgii i Kanady.

M114 (USA, modern)

Dzisiaj jeden z największych niewypałów US Army:
M114 ACRC (Armoured Command and Reconnaissance Carrier) – amerykański bojowy wóz rozpoznawczy, produkowany przez General Motors oraz Cadillac w pierwszej połowie lat 60. W latach 1962-65 wyprodukowani 3 710 tych pojazdów. Jednak z przeciwieństwie do swoich rówieśników – transporterów opancerzonych M113 – M114 nie wykazały się dobrymi właściwościami bojowymi i eksploatacyjnymi. Dlatego zostały wycofane z jednostek bojowych w latach 70-tych. Ostanie sztuki można było do niedawna spotkać w jednostkach antyterrorystycznych policji.
Istniały następujące wersje pojazdu:
• T114 - wersja testowa
• M114 - wersja produkcyjna
• M114A1 – transporter opancerzony z karabinem maszynowym kalibru .50
• M114A2 – (również jako M114A1E1) uzbrojony w 20 mm działko Hispano-Suiza HS.820 (M139) z napędem hydraulicznym
Ciekawą prezentację o tych pojazdach można znaleźć tutaj.

Aktualizacja

Żeby nie było, że nic nie robię mała aktualizacja projektów, które mam obecnie na tapecie:
- szermaniki powoli się malują - jak Bóg da i rodzina pozwoli skończę je w ten weekend,
- zachęcony tym, że podczas sklejania gąsienic w M48A2GA2 nie skleiłem sobie na stałe palców, postanowiłem rozprawić się z całym moim zapasem M48: doszły dwa M48A5 (jeszcze nie wiem czy będą amerykańskie, norweskie czy też hiszpańskie?) oraz podwozie z jakiegoś wraku, który też przypadkiem zaplątał się do mojego pudełka, a do którego nie posiadam wieży - spróbuję zrobić z niego M48AVBL,
- skleiłem i pomalowałem w tzw. międzyczasie sowiecką haubicę M30 (produkcji Zvezdy) - straszny plastik (trudny w obróbce i strasznie się gnie).
Pozdrawiam

M48A2GA2 (Niemcy, modern)

M4A3 malują się powoli:




a ja tymczasem rozpocząłem nowy projekt M48 z Bundeswehry czyli M48A2GA2.



Kilka słów o bohaterze:
M48 Patton - amerykański czołg podstawowy, opracowany pod koniec lat czterdziestych przez Detroit Tank Arsenal i Chrysler Corporation, produkowany seryjnie w kilku firmach: Chrysler, General Motors Corporation, Ford Motor Company i Alco Products. Pierwszy egzemplarz czołgu "ochrzcił" w 1952 roku syn generała Pattona - George S. Patton - junior.
Kadłub czołgu i wieżę wykonano technologią odlewania. Grubość pancerza w części czołowej wynosi od 100 do 120 mm, po bokach - od 51 do 76 mm, z tyłu - 44 mm, a dna - do 63 mm. Natomiast grubość przedniej ściany wieży wynosi około 110 mm, jej boków - do 76 mm, tylnej ściany - do 50 mm, a stropu - około 25 mm.
Na bazie czołgu M48 opracowano serię pojazdów specjalizowanych, m.in.: wóz zabezpieczenia technicznego M88 i most samobieżny.
M48 był wielokrotnie modyfikowany i udoskonalany. Po pierwszej modernizacji czołg otrzymał oznaczenie M48A1, a główne modernizacje dotyczyły zastosowania nowego hamulca wylotowego armaty, nowego mechanizmu naciągu gąsienic i obrotowej wieżyczki dowódcy, oznaczonej M1, wyposażonej w 12,7 mm karabin maszynowy.
W 1954 roku firma Alco Products Incorporated rozpoczęła drugą modernizację czołgu, po zakończeniu której firma Chrysler, w 1956 roku, uruchomiła produkcję czołgów M48A2. W zmodernizowanych wozach zastosowano silnik benzynowy AV-1790-8 (z bezpośrednim wtryskiem paliwa, o mocy 606 kW przy 2800 obr./min) i zmodyfikowany układ napędowy CD-850-5 (maksymalna prędkość jazdy wzrosła do 48 km/h), zwiększono pojemność zbiorników paliwa do 1268 l (w związku z czym zasięg jazdy wzrósł do 258 km) i liczbę przewożonej amunicji (armatniej - do 64 nabojów, kalibru 12,7 mm - do 1365 nabojów) oraz zmieniono kształt tylnej części kadłuba, wprowadzając podwójne drzwi pancerne (podobnie jak w czołgu Patton M60), a górne gałęzie gąsienic podparto na trzech rolkach (a nie pięciu, jak w M48).
Czołgi M48A2, wyposażone w nowy dalmierz optyczny M13A1 i pozbawione dodatkowej rolki do napinania każdej gąsienicy, oznaczono M48A2C.
W 1967 roku rozpoczęto modernizację czołgów M48A1 do wersji M48A3, podczas której wyposażono je m.in. w: wieżyczkę dowódcy M1G305, silnik wysokoprężny AVDS-1790-2A (o mocy 551 kW) i układ napędowy CD-850-6.
Zastosowano także nowe elementy systemu kierowania ogniem oraz dalmierz optyczny M17B1C i celownik teleskopowy M105 na stanowisku działonowego. Do wersji M48A3 przebudowano około 1600 czołgów M48A1.
Od października 1975 roku rozpoczęto ostatnią modernizację czołgów M48A1 i M48A3 do wersji M48A5. Pojazdy wyposażono w 105 mm armatę M68, system kierowania ogniem pochodzący z czołgu M60, wyrzutnie granatów dymnych oraz aparaturę dymotwórczą.
Ogółem wyprodukowano 11 703 pojazdów serii M48, z czego ponad połowa trafiła do odbiorców zagranicznych. Do dnia dzisiejszego czołgi znajdują się w wyposażeniu sił zbrojnych czternastu krajów: Turcji (3000 szt.), Grecji (1100 szt.), Korei Południowej (1000 szt.), Stanów Zjednoczonych (1100 szt.), Izraela (600 szt.), Pakistanu (345 szt.), Tajwanu (310 szt.), Jordanii (około 200 szt.), Maroka (164 szt.), Tajlandii (105 szt.), Hiszpanii (164 szt.), Libanu (50 szt.), Portugalii (86 szt.) i Wietnamu.

W latach 1978-1980 niemiecka firma Wegmann zmodernizowała 650, spośród 800 eksploatowanych przez armię niemiecką, czołgów M48 do wersji M48A2GA2. Główne zmiany dotyczyły zastosowania m.in.: 105 mm armaty L7A3, nowej wieżyczki dowódcy, przekonstruowanych uchwytów mocowania amunicji, a także wyposażenia stanowiska kierowcy w pasywny peryskop do jazdy nocnej.
Ponadto wprowadzono: osiem (2x4) wyrzutni granatów dymnych (zamocowanych na wieży), układ ochrony przed bronią masowego rażenia oraz zmodyfikowany system kierowania ogniem, który zawiera m.in. komputer, dalmierz laserowy i pasywne przyrządy obserwacyjno-celownicze, stanowisko działonowego zaś wyposażono w stabilizowany celownik.

Dane taktyczno-techniczne

załoga - 4 żołnierzy
masa - 44 900 kg
długość z lufą do przodu - 8,44 m,
długość kadłuba - 6,70 m,
szerokość całkowita - 3,63 m,
wysokość - 3,24 m,
prześwit - 0,39 m
prędkość maksymalna - 41,8 km/h
zapas paliwa - 757 l
zasięg maksymalny po drogach - 113 km
liczba biegów (przód/wstecz) - 2/1
kąt ostrzału armaty w płaszczy?nie: pionowej - od -9° do +19°, poziomej - 360°
zdolność pokonywania ścianek pionowych o wysokości - 0,91 m,
zdolność pokonywania rowów o szerokości - 2,59 m,
zdolność pokonywania brodów o głębokości: bez przygotowania - 1,22 m, z przygotowaniem - 2,44 m

Tpz FlaFU (Niemcy, modern) - 2

Tpz FlaFU gotowy - farba jeszcze nie zdążyła całkiem wyschnąć - jeszcze dorobię do niego podstawkę i będę miał niemiecki HQ OPL.

M4A3(75)W (USA, WW2) - 2

Urozmaiciłem trochę Shermany - obłożyłem je workami z piaskiem.

Elektrownia (terenokreacja, modern)

Lenin powiedział, że bez elektryfikacji nie będzie prawdziwego zwycięstwa rewolucji :)
Pewnie coś w tym jest skoro elektrownie są do dzisiaj obiektami o znaczeniu strategicznym, a najlepszym sposobem żeby zmiękczyć przeciwnika jest pozbawienie go dopływu energii elektrycznej - tak jak to zrobili Amerykanie podczas wojny na Bałkanach, bombardując serbskie linie przesyłowe bombami grafitowymi i ostrzeliwując ich elektrownie rakietami.
Dzisiaj kawałek terenokreacji - pierwszy moduł elektrowni. Budynek wyszedł mi pokaźnych rozmiarów - ale skoro elektrownia to musi być duża :)
Wkrótce pozostałe części ...

Tpz FlaFU (Niemcy, modern)

Dzisiaj kolejny model ROCO w skali 1/87 - Tpz w wersji wozu łączności, przystosowanego do współpracy z rakietowymi systemami przeciwlotniczymi - będzie uzupełnieniem dla wyrzutni Roland 2 na podwoziu ciężarowego samochodu terenowego MAN.
Kilka słów o głównym bohaterze: Transportpanzer 1 Fuchs został zaprojektowano jako opancerzony, pływający pojazd przeznaczony do transportu piechoty lub specjalistycznego uzbrojenia i wyposażenia na polu walki. Produkcję seryjną Tpz1 uruchomiono w 1979 r. Dotychczas opracowano wiele wersji Fuchsa, w tym m.in.: transporter opancerzony przewożący w przedziale desantowym na pojedynczych siedzeniach czternastu żołnierzy (w armii niemieckiej liczbę żołnierzy zmniejszono do dziesięciu) i pojazd transportowy przewożący prawie trzy tony ładunku (w razie potrzeby można przystosować go do przewożenia rannych). Ponadto na wyposażeniu armii niemieckiej znajdują się: pojazdy ze stacją radiolokacyjną rozpoznania pola walki RASIT, wozy inżynieryjne i walki radioelektronicznej (niepływające), wozy dowodzenia i łączności, pojazdy do usuwania niewybuchów (używane przez niemieckie siły powietrzne) oraz pojazdy rozpoznania skażeń, które znajdują się również w wyposażeniu armii izraelskiej, brytyjskiej oraz amerykańskiej (około 300 sztuk oznaczonych jako M93 Fox).

Produkowane wersje Tpz:
Tpz 1 - transporter opancerzony - wersja podstawowa.
Tpz Fu - wóz łączności.
Tpz EloKa - wóz walki elektronicznej.
Tpz San - opancerzony ambulans.
Tpz PzAufklGrp - wóz rozpoznawczy.
Tpz FüFuHF - wóz dowodzenia.
Tpz ABC-ErkdGrp - wóz rozpoznania skażeń.
M93 Fox (NCBRS) - odmiana Tpz ABC-ErkdGrp używana przez US Army

Dane taktyczno-techniczne:
Załoga: 2
Desant: 14
Uzbrojenie: 20 mm armata lub 7,62 mm karabin maszynowy
Długość: 6,83 m
Szerokość: 2,98 m
Wysokość: 2,3 m
Prześwit: 40,6 cm
Masa bojowa: 17 t
Napęd: silnik wysokoprężny Mercedes-Benz OM 402A V-8 o mocy 235 kW (320 kM)
Maksymalna prędkość na drodze: 105 km/h
Maksymalna prędkość w wodzie: 15 km/h
Maksymalny zasięg na drodze: 800 km/h
Przeszkody - ściany: 0,6 m

Dzisiaj właśnie go maluję.

Terenokreacja na wesoło czyli skutki uboczne picia piwa

Dzisiaj coś na luzie - recykling zbędnych opakowań po piwie Warka (zresztą moim ulubionym).
W przypływie kawaleryjskiej fantazji postanowiłem skonstruować wielki silos zbożowy - nie ukrywam, że moim natchnieniem był silos z południowej części Stalingradu, o który toczyły się zawzięte walki pomiędzy żołnierzami radzieckimi i niemieckimi. Jednak po sprawdzeniu jakie były rzeczywiste rozmiary tej budowli i przeliczeniu tych wymiarów na odpowiednią skalę, postanowiłem zbudować coś bardziej kameralnego i dostosowanego do moich potrzeb. W sukurs przyszły mi owoce zgubnego występku - puste opakowania po piwie :)
Jakie są efekty moich żałosnych starań oceńcie sami. Jeszcze czeka mnie malowanie tej znamienitej budowli :)

M4A3(75)W (USA, WW2)

Dzisiaj przedstawię kolejny projekt jaki obecnie realizuję (a mam jeszcze kilka w zanadrzu :).
Widząc nowe produkcje Italeri postanowiłem zrobić nowy batalion pancerny US Army wyposażony M4 uzbrojone wyłącznie w działa 75mm. Będę też mógł go mieszać z posiadanym już batalionem, w którym mam zbyt dużo M4 z działem 76mm (2xM4A3(76)W i 3xM4A3E8) - otrzymam wtedy dwa klasyczne bataliony z końca 1944 roku.

M103 (USA, modern)

Dzisiaj dla równowagi coś z drugiej strony żelaznej kurtyny – amerykański czołg ciężki M103 (T43).

Był on wraz z brytyjskim Conquerorem odpowiedzią NATO na radzieckie Staliny (a zwłaszcza IS-8 czyli T-10).

Wyprodukowano zaledwie kilkaset sztuk czołgów M103. Pierwsze zamówienie dla US Army opiewało na 306 egzemplarzy. Czołg był użytkowany także przez USMC – który posiadał 219 sztuk.

Czołg opracowano jeszcze w końcu lat 40-tych, ale pierwsze egzemplarze ze względu na usterki techniczne i konieczność modernizacji weszły do służby dopiero w 1958 roku (pierwsze M103 otrzymał 899 Batalion Panc stacjonujący w Niemczech, a następne czołgi w wersji M103A1 wypożyczone z USMC otrzymał kolejny batalion czołgów także w Niemczech – na tym zakończono przezbrajanie pododdziałów liniowych). W samym USMC czołgi trafiły do wszystkich trzech ówcześnie posiadanych batalionów pancernych, jedynie jako wyposażenie czwartych kompanii czołgów. 

Ostatnie M103A1 i M103A2 wycofano z czynnej służby do rezerwy w 1974 roku, a później prawdopodobnie złomowano (chyba, że kurzą się gdzieś na pustyni w Nowym Meksyku lub Nevadzie :).

Był on najcięższym czołgiem w uzbrojeniu US Army i USMC. Jednak po izraelskich doświadczeniach z Wojny Sześciodniowej oraz po przeprowadzeniu testów na zdobytych egipskich czołgach IS-3 okazało się, że zagrożenie ze strony Stalinów nie jest tak duże jak sądzono i w rezultacie zrezygnowano z posiadania klasy czołgów ciężkich  - skłaniając się w stronę koncepcji uniwersalnego MBT (Main Battle Tank) – czyli linii pojazdów, które wychodząc od M48, poprzez M60, doprowadziły do skonstruowania M1. Zresztą podobny proces miał miejsce w armii radzieckiej, gdzie czołgi T-10 pozostawiono do lat 80-tych jako uzbrojenie tylko jednej dywizji pancernej II rzutu strategicznego.

M103 nigdy nie zostały wykorzystane w walce, więc ciężko powiedzieć jaką w rzeczywistości wartość przedstawiały.

Dane techniczne M103A1:

załoga - 5
długość całkowita (z armatą do przodu) - 1139,44 cm
długość kadłuba - 699,26 cm
szerokość - 374,9 cm
wysokość (z kopułą dowódcy) - 355,85 cm
masa całkowita - ok. 56 699 kg
nacisk na grunt - 0,906 kilograma na centymetr kwadratowy
pancerz:
- czołowy kadłuba - 114 mm (część dolna), 127 mm (część górna)
- boczny - 51 mm (góra), 44 mm (dół)
- tylny - 25 mm (dół), 38 mm (góra)
- stropy - 25 mm
- podłogi - przód-38 mm, tył-32 mm
- pancerz jarzma armaty - 254 mm do 102 mm
- wieża - przód - 127 mm
- burty - od 137mm do 70 mm
- tył - 51 mm
- strop - 38 mm
Uzbrojenie - armata 120/60  M58
- jeden karabin maszynowy 7,62mm M37 w jarzmie zespolonym M89
- jeden przeciwlotniczy karabin maszynowy 12.7mm HB M2 na stropie wieży
zapas amunicji - 38 naboje 120mm
- 1000 nabojów 12.7mm
- 360 nabojów 11.43mm
- 5250 nabojów 7.62mm
radiostacja - AN/GRC z serii 3 do 8 lub AN/VRC-7 oraz czasami AN/ARC-3 lub AN/ARC-27 (radiostacja umożliwiająca komunikację z lotnictwem)
interkom - cztery stacje wewnątrz czołgu plus AN/VIA-1 na zewnątrz
prędkość maksymalna na drodze utwardzonej - 33.8 kilometra na godzinę
zdolność przekraczania przeszkód pionowych - 91,44 cm
maksymalna szerokość rowu - 228,6 cm
maksymalna głębokość przeszkody wodnej - 121,92 cm
maksymalny kąt nachylenia gruntu - 60 procent
zasięg maksymalny po drogach utwardzonych - ok. 128,75 km

Posiadane przeze mnie modele są w skali 1/87. Wkrótce zdjęcia z przebiegu prac.

 

 

IT-1 Drakon (ZSRR, modern)

Właśnie zacząłem prace nad kilkoma modelami nietypowych pojazdów z okresu "zimnej wojny" - dzisiaj radziecki czołg rakietowy IT-1 Drakon.

Kilka słów wstępu :)

Za czasów Chruszczowa (1953-64) zielone światło miały wyłącznie wojska rakietowe. O mały włos szaleństwo dyktatora (jakim z pewnością był Chruszczow) nie skończyło by się anulowaniem wszystkich perspektywicznych programów rozwoju konstrukcji lotniczych i oparciu siły uderzeniowej ZSRR wyłącznie o systemy rakietowe.

Na wezwanie pierwszego sekretarza odpowiedział też przemysł czołgowy, projektując i konstruując serię „czołgów rakietowych" – pojazdów pancernych, których głównym uzbrojeniem były pociski rakietowe z głowicą kumulacyjną. IT-1 jest chyba jedynym z tych pojazdów, który doczekał się produkcji seryjnej.

Nie mniej trzeba zaznaczyć, że pozytywnym owocem szaleństwa dyktatora było opracowanie szeregu ppanc pocisków rakietowych, które mogły być wystrzeliwane z luf klasycznych dział ppanc – zwiększając znacząco zasięg i skuteczność ognia ppanc czołgów i artylerii.

IT-1 Drakon (Истребитель танков-1) był to czołg rakietowy zaprojektowany na bazie czołgu T-62 i uzbrojony w pociski 3M7 Drakon. Od 1964 do 1970 roku wyprodukowano krótką serię tych pojazdów. Weszły one na uzbrojenie dwóch batalionów w wybranych DPanc w europejskiej części ZSRR. Później (w końcu lat 80-tych) sprzęt ten przebudowano na ciągniki ewakuacyjne lub złomowano.

W skład załogi IT-1 wchodzili:  kierowca, strzelec i dowódca wozu. Oprócz głównego uzbrojenia czołg posiadał także karabin maszynowy PKT 7,62 (2000 sztuk amunicji).Wóz przewoził 12. rakiet 3M7 Drakon przechowywanych w automacie ładującym oraz kolejne 3 w nieopancerzonym pojemniku z tyłu wieży.

Pocisk 3M7 Drakon był kierowany drogą radiową – aby uniknąć zakłóceń w ramach jednego pododdziału wyposażonego w IT-1 stosowano 7 częstotliwości i dwa systemy kodowania. Pojazd był wyposażony w sprzęt noktowizyjny, który zapewniał możliwość prowadzenia ognia w nocy (ale o bardzo ograniczonym zasięgu).

Dane techniczne rakiety ppanc 3M7 Drakon:

Masa pocisku: 54 kg

Masa głowicy: 5,8 kg

Średnica: 180 mm

Rozpiętość: 860 mm

Długość: 1 240 mm

Zasięg: w dzień - od 300m do 3300m

            w nocy - od 400m do 600m

Prędkość: 217 m/s  (781km/h)

Penetracja: 250mm RHA (przy nachyleniu płyty pancernej 60 stopni)